Elke ochtend wanneer Michael Quinn in het parkeerterrein van het luxeflatgebouw trekt dat hij in West-Texas heeft geleid en gekeken over de straat, een onooglijke visie bevlekt de horizon: een voet-hoge geïsoleerde muur 24.

Quinn, die bij de Centrale Postflats in Binnenland werkt, wordt niet verontrust door de doorn in het oog. De barrière, in zand-gekleurd wordt behandeld tarp, wordt ontworpen om lawaai van een oliebronplaats over de weg te dempen die. Aan Quinn, is het een symbool van de bloeiende industrie die het bloed van de lokale economie is.

Maar het vertelt eigenlijk een zeer verschillend verhaal: De muur, en een begeleidende schommeling in stedelijke boring, zijn het recentste teken dat de de schaliegebieden van Amerika middenleeftijd bereiken.

Een uptick in boring binnen de stad beperkt signalen dat de zeer beste rots in één van de vruchtbaarste olievelden van de wereld reeds is onttrokken. In de vroege dagen van de schalieboom, met zo veel ruw-doorweekt land omhoog voor grepen elders in het Permian Bassin, was er weinig reden om de bureaucratische formaliteiten te behandelen nodig aan droeg onderaan bevolkte gebieden. Maar met meer dan tweederden van het de premieland van het Perm nu, volgens BMO Capital Markets wordt geboord, zoeken de producenten meer vergunningen dan ooit aan hol onder Binnenland en zijn 130.000 ingezetenen die.

De waarnemers hebben lang de nalating van de schalie voorspeld of zijn wedergeboorte aangekondigd. Maar dit keer is verschillend: Na jaren van het slijpen van hun ambacht om output op te voeren, pompen de producenten in de twee belangrijke streken van het Perm minder die olie per voet in goed nieuw elk wordt geboord, niet meer. Outputbegeleiding van Exxon Mobil Corp. , Chevron Corp. en Devon Energy Corp. heeft aangetoond dat de de schaliegroei van de V.S. binnen op het lage eind van verwachtingen komt. De analisten zeggen het Perm een productieplateau binnen vijf jaar kon bereiken.

Dat is een probleem dat ver voorbij Texas bereikt. De schalie van de V.S., door het Perm wordt geleid, heeft 90% van globale olieproductiegroei in het afgelopen decennium, volgens onderzoek vaste Enverus die verstrekt. Het maakte tot de V.S. de grootste producent voor Saudi-Arabië. Een schalievertraging betekent de wereld niet meer op de V.S. kan vertrouwen om zijn leverancier te zijn van de schommelingsolie, geschikt om snel naar boven of naar onder ramping om een vluchtige markt aan te maken. Het compliceert de Biden-inspanningen van het beleid om pompprijzen te bedwingen, en het overhandigt meer macht terug naar de OPEC als invasie van Rusland van de olie van de Oekraïne upends en gaslevering.

De „levering van de V.S. vertraagt reeds materieel,“ bovengenoemd Francisco Blanch, hief op het hoofd van goederenonderzoek in Bank of America Corp. „het de OPEC heel wat comfort om binnen geeft te komen en prijzen te houden omdat zij niet vrezen de schalie van de V.S. als zij in het verleden.“ deden

Het Permian Bassin sprong in het openbare bewustzijn op over een decennium geleden aangezien de nieuwe fracking technieken omzetten wat om een uitgeput olieveld werd verondersteld te zijn in een aantal van de wenselijkste oppervlakte op de planeet. Cruciaal, de spectaculaire groei van de schalie van de V.S. — toevoegen ruwer aan wereldmarkten vanaf 2012 tot 2020 dan de volledige huidige productie van Irak en Iran combineerde — werd een doorn in het oog van de OPEC, dat zijn die marktoverheersing zag wordt bedreigd als nooit voorheen.

Maar de output van de V.S. tuimelde bij het begin van pandemic covid-19 en is nog ongeveer 1 miljoen vaten per dag onder het verslag 13 miljoen begin 2020 bereikten. Volgend jaar, zal de groei waarschijnlijk rond 560.000 vaten per dag, volgens Enverus zijn. Dat is ondanks ruwe prijzen die van meer dan $90 het gemiddelde nemen een vat dit jaar, ver boven wat de producenten aan break-even nodig hebben.

De omhoogschietende kosten voor arbeid en materiaal, evenals de druk om meer contant geld naar aandeelhouders te terugkeren, moeten gedeeltelijk van de terughoudendheid van boren beschuldigen. De toenemende rentevoeten, ondertussen, die waarschijnlijk kondigen het eind van goedkoop geld voor schalieproducenten die zelfs bescheiden de groeiplannen kijken aan te financieren. Maar nieuw, is meer verontrustende tendens in de afgelopen weken te voorschijn gekomen: De rots zelf brengt minder olie op.

De putten boorden dit die jaar tussen 8% en 13% minder olie per zijvoet wordt geproduceerd dan een vroeger jaar, volgens BloombergNEF, de eerste belangrijkste omkering na een decennium van productiviteitsaanwinsten. Co. van pioniersnatuurlijke rijkdommen, één van de grootste Permian exploitanten, reviseerde onlangs zijn boorplan nadat de stafmedewerkers „niet“ met zijn goed prestaties dit jaar werden tevredengesteld. De Aardolieinc. van Laredo zei sommige van zijn productie door interferentie van andere putten dichtbij werd gekwetst.

Een hoger deel van boring wordt nu gedaan door privé bedrijven, die niet verschuldigd aan aandeelhoudersdruk zijn om terugkoop en dividenden op te voeren. Maar dat draagt tot lagere productiviteit, volgens Phillip Jungwirth, een analist bij in BMO Capital Markets.

De privé producenten neigen om minder-wenselijke oppervlakte te hebben, zei hij. Sommige openbare en privé die vennootschappen gebruiken een methode als ontwikkeling met meerdere zones wordt bekend, welke middelen zij in een keer verscheidene lagen van schalie boren om efficiency te verbeteren, maar in het doen zij ook hun minder-productieve rots onttrekken. BMO schat dat het grootste deel van het hoogste-rijland reeds in het Perm en in Bakken van Noord-Dakota, de hoogste-produceert schaliegebieden is ontwikkeld. Dat verlaat ontdekkingsreizigers met een lagere inventaris van de waardevolste nog-aan--geboorde plaatsen.

„Wij gaan uit inventaris in de volgende vier tot zes jaar lopen,“ bovengenoemd James West, een analist in Evercore ISI. „Wij zagen het waarschijnlijk vroeger in andere schalies, die is waarom wij die andere schalies verlieten en zo veel activiteit in het Perm bewogen. Het brengt nu zijn lelijk hoofd in het Perm groot.“

Het binnenland, de grootste stad in het Perm, heeft 100 toepassingen tot dusver dit jaar om binnen stadsgrenzen, bovengenoemd Ron Jenkins, de de olie van de stad afgehandeld te boren en gascoördinator. Dat is bijna het totaal van dubbel vorig jaar en hoogst aangezien het Binnenland een stadsverordening voor in-stad het boren in 2010 instelde.

Niettemin loopt het Perm uit van premierots, komt het niet door enige rek tot stilstand. De productie zou daar moeten houden groeiend voor minstens de volgende jaren, hoewel aan een meer gemeten tempo vergeleken met de hoogte van de schalieboom.

Om een voordeel te bereiken, hebben sommige grote openbaar verhandelde producenten van de V.S. aanwinsten gemaakt om hun toegang tot hoogste-rijoppervlakte op te voeren.

De „vooruitziende bedrijven brengen extra oppervlakte ertoe om hun spelen zo strategisch mogelijk aan te vullen,“ bovengenoemd Sara Harris, uitvoerende directeur van Binnenland Development Corp., het economische de ontwikkelingswapen van de stad. Maar zij waarschuwde, hebben teveel mensen verkeerd de dood-doodsklok voor het Perm in de loop van de jaren geroepen. „Toen met nieuwe technologieën bleek het er a lot more te hebben middelen.“ waren

De economische narigheden rond de wereld hebben duwolieprijzen lager in de afgelopen weken geholpen. Maar als de kinderziekten van het Perm verdergaan, dan kon de wereldoliemarkt zijn grootste de groeimotor verliezen, terugzettend macht in de handen van de Kroonprins Mohammed Bin Salman van de OPEC en van Saudi-Arabië.

De „Saoedigers en de OPEC hebben dit uit,“ bovengenoemd John Hess, presidentambtenaar in Hess Corp. gewacht, welke boren in Bakken. „Nu, werkelijk is de OPEC terug in de bestuurderszetel.“

Om de auteurs van dit verhaal te contacteren:
David Wethe in Houston in dwethe@bloomberg.net
Kevin Crowley in Houston in kcrowley1@bloomberg.net